بررسی ساختار سازمانی دانشگاه پیام نور و رابطه آن با رضایت شغلی کارکنان (ستادمرکزی)

پویایی و تغییرات مستمر از شاخصه های عصر جدید ،که آن را عصر اطلاعات نامیده اند می باشد.سازمان های عصر جدید نیز متاثر از دنیای امروز برای بقا و رشد می بایست با تغییرات مستمر خود را با محیط پر تلاطم وفق دهند در واقع با گسترش جوامع ،سازمانها نیز گسترده تر شده و نقش مدیریت بعنوان یک ضرورت اجتناب ناپذیر بیش از پیش جلوه گر گشته است. در این راستا مطالعات صورت گرفته در مورد عوامل اثر گذار بر رضایت شغلی در سازمانها حاکی از آن است که بکارگیری ساختار سازمانی مناسب ،از یک نقش محوری و کلیدی بر خوردار است و بنابر این بازبینی، تغییر، اصلاح ، بازسازی و طراحی و سازماندهی مجدد ساختار سازمان ها در مقاطع زمانی مختلف از عمر یک سازمان، بعنوان بستر لازم برای دستیابی به شرایط عملکردی اثر بخش تر و تحصیل اهداف سازمانی ، امری ضروری و اجتناب ناپذیر محسوب می گردد. به لحاظ اهمیت این موضوع، در این تحقیق به بررسی رابطه بین ساختار سازمانی دانشگاه پیام نور و میزان رضایت شغلی کارکنان (سازمان مرکزی) پرداخته شده است. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی و روش تحلیل آماری از نوع همبستگی و مبتنی بر مدل معادلات ساختاری می باشد. بدین منظور دو پرسشنامه برای بررسی مولفه های ساختار سازمانی و رضایت شغلی طراحی گردیده است. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین ساختار سازمانی و ابعاد آن با رضایت شغلی رابطه معنی داری وجود دارد. بدین معنی که هر چه در ساختار سازمانی دانشگاه پیام نور عدم رسمیت، عدم تمرکز و عدم پیچیدگی بیشتر باشد، رضایت شغلی در میان کارکنان افزایش می یابد. در میان ابعاد ساختار سازمانی ، عدم رسمیت بیشترین تاثیر را بر افزایش رضایت شغلی کارکنان سازمان مرکزی دانشگاه پیام نور داشته است.